WYCIECZKA ROWEROWA "REKONESANS"

Przymusowa izolacja mocno doskwiera naszym mieszkańcom, którzy są niemal całkowicie pozbawieni kontaktów z osobami spoza DPS. Z zachowaniem wszelkich zalecanych środków ostrożności, a przede wszystkim unikanie bezpośredniej styczności z osobami z zewnątrz postanowiliśmy zorganizować krótką wycieczkę rowerową po najbliższej okolicy. Na przejażdżkę wybraliśmy trasę wygodną dla podopiecznych, ale mało uczęszczaną przez samochody i okoliczną ludność. Wycieczka rowerowa miała sprawdzić umiejętność jazdy na rowerze, kondycję i wytrzymałość mieszkańców, a także przypomnieć zasady ruchu drogowego i bezpiecznych zachowań na jezdni.

Z plecakami, w które zapakowano prowiant i napoje na drogę, po sprawdzeniu stanu opon i hamulców, nałożeniu czapek chroniących przed słońcem i dobrze widocznych kamizelek grupa 11 mieszkańców i ich opiekunowie wyruszyli w trasę. Początkowo peleton poruszał się wzdłuż jezdni, która należy niestety do ruchliwych dróg, z dużym natężeniem ruchu samochodowego. Po pokonaniu pieszo przejścia na drugą stronę jezdni, rowerzyści z DPS jechali swobodniej niemal pustą jezdnią do miejscowości Sięciaszka Druga, a potem krótkim odcinkiem drogi wiodącej wśród pól uprawnych dotarliśmy do Sięciaszki Trzeciej.

Na krótki postój, odpoczynek na kocach i przygotowanie posiłku regenerującego utracone siły, zatrzymaliśmy się na skraju polnej dróżki, szukając dogodnego i zacienionego miejsca. Nieco hałasu i chaosu powstało podczas „parkowania” rowerów, ale później było coraz radośniej, spokojniej – po prostu letnia beztroska i błogi relaks. Przydzielono mieszkańcom role podczas samodzielnego szykowania kanapek (chleb, masło, konserwy i pasztety oraz musztarda, które to artykuły pozyskało Stowarzyszenie „Nasz DoM”). I tak: Magda smarowała chleb masłem, kierownik działu wyjmowała z puszek i kroiła kawałki konserw, a Jacek układał je na kanapkach. Zwieńczeniem całości była musztarda rozsmarowana przez Łukasza. Nalewaniem wody i napojów zajął się Tomek. Nad przebiegiem przygotowania, spożywania, a przede wszystkim nad sprawiedliwym rozdzielaniem jedzonka czuwały oczywiście panie terapeutki, ale dyskretna obserwacja dowiodła, że większość mieszkańców chętnie i sprawiedliwie dzieli się jedzeniem z kolegami, wzajemnie troszcząc się o siebie, upominając niezdyscyplinowanych i niecierpliwych uczestników przejażdżki.

Ta wyprawa na rowerach bardzo pozytywnie wpłynęła na samopoczucie mieszkańców. Mogli się poczuć wyróżnieni, gdyż większość ich kolegów nie ma szansy poczuć przysłowiowego „wiatru we włosach”, nie może zachłysnąć się przestrzenią, ani wdychać powietrza pachnącego sianem, zbożem, doświadczyć zmęczenia fizycznego, potu i pyłu polnych dróżek.